Deze komt binnen zeg.. Een Britse vrouw besloot om een werkelijk hartverscheurende brief naar The Guardian te sturen, waarin ze zich richt op een onbekende man die haar jaren geleden in een bus vernederende.
Hij beschadigde haar voor het leven door haar ‘walgelijk’ en ‘lelijk’ te noemen. En dat op het moment dat de toenmalige tiener op haar aller kwetsbaarst was.. Toch neemt ze de moeite om de man te bedanken. Want hoe pijnlijk de vernedering ook was, het heeft haar wel een nieuwe kijk op het leven gegeven:
Inmiddels zijn er vele jaren verstreken, maar het voelt alsof het gisteren gebeurde. Het was een schooldag als alle andere. Ik zat met vrienden in de bus naar huis. Zij stapten een paar haltes eerder uit dan ik. Opeens merkte ik dat er over me werd gepraat. Jij zat achterin de bus met een vriend. Jullie kletsten luid over mijn uiterlijk. Over hoe lelijk ik wel niet was. ‘Misschien wel de lelijkste persoon die ik ooit heb gezien’, zei je hardop tegen je vriend. Hij grinnikte om die opmerking.”
,,Jullie voerden het gesprek bewust luid. Mijn uiterlijk deed pijn aan je ogen, zei je. Je vond me wanstaltig. Je voelde afkeer in heel je lichaam. ‘Ik krijg de intense behoefte om haar een pak rammel te geven’, hoorde ik je zeggen. ‘Als ze niet zo lelijk was, zou ik haar verkrachten’, zei je vervolgens.”
,,Ik herinner me het schaamrood op mijn kaken. Hoe ontzettend ik me kapot schaamde. Mijn hart bonzend in mijn keel, omdat ik bang was dat je me iets aan zou doen. Tegelijkertijd stroomden de tranen nét niet over mijn wangen. Ik was doodsbang en tot op het bot vernederd.”
,,Het was extra pijnlijk, omdat ik destijds depressief was en ook nog kampte met angststoornissen. Die kwamen voort uit jarenlange misbruik door mijn ouders. Ik was op mijn allerkwetstbaarst toen jij mij verbaal kapotmaakte.”
,,Ik wilde je confronteren, ik wilde mezelf verdedigen, maar hoe? Ik was een jonge, fragiele tiener wiens angsten en onzekerheden over zichzelf werden gerealiseerd door de stem van een onbekende in een bus.”
,,Uiteindelijk stapten jullie twee haltes voor mij uit. Ik kreeg nog één laatste blik vol walging. Even was ik opgelucht, want jullie waren weg. Maar prompt bonkten jullie op het raam en spuugden naar me. Hoewel ik je vriend en jou daarna nooit meer heb gezien, is deze ervaring voor altijd in mijn geheugen gegrift.”
,,Ik heb me ontelbaar vaak afgevraagd wat ik had gedaan om zo vernederd te worden. Ik vroeg het zelfs aan mijn vrienden, plaatste het op fora en vertelde dit verhaal aan onbekenden, in de hoop een antwoord te vinden. Dat antwoord heb ik nu eindelijk. Jouw hufterigheid op die bewuste dag had niets met mij te maken. Jij worstelde met jouw eigen problemen en projecteerde die op mij. Mensen die anderen pijn doen hebben zelf vaak pijn.”
Mensen die anderen pijn doen hebben zelf vaak pijn
,,Er speelde ongetwijfeld iets in je leven waar je heel ongelukkig door was. Misschien had je zelf iets verschrikkelijks meegemaakt. En wellicht werd je mishandeld of misbruikt. Ik was op dat moment jouw boksbal.”
,,Waar je ook bent en wie je ook geworden mag zijn, ik zou nu graag willen zeggen: ik ben een goed persoon, niet perfect, maar ik doe mijn best om compassievol te zijn. Jouw opmerkingen waren destijds schadelijk, omdat ik kwetsbaar was. Maar ik ben die beschadigde tiener niet meer. Nu denk ik: wat moet jij door een hel gegaan zijn toentertijd. Anders had je mij nooit zo naar beneden gehaald.”
,,Eigenlijk wil ik je zelfs bedanken, want je hebt me geleerd om mijn eigen pijn nooit op een ander te projecteren. Als laatste wens ik je oprecht een vreedzaam, liefdevol leven toe. Hopelijk waardeer je de mensheid nu, net zoals ik dat doe. Hopelijk ben je liefdevol en vergevensgezind.”
Werd jij ook zo geraakt door deze hartverscheurende brief? Laat het ons dan weten via een reactie op Facebook. Vergeet ook niet om dit bericht te delen met je vrienden en familie.