Elke zomer opnieuw vormt het happen van een haring een geliefd ritueel in Nederland. Met uitjes, een vlaggetje in de staart en de zon op het gezicht is het een traditie die diepgeworteld zit in de volkscultuur.
Maar deze oer-Hollandse lekkernij dreigt steeds minder vanzelfsprekend te worden. De voorraad haring, met name die voor de Hollandse Nieuwe, komt onder druk te staan door overbevissing en slecht internationaal visbeheer. Een probleem dat niet alleen vissers treft, maar ook de identiteit van een land raakt.
Waar men vroeger dacht dat de haring zich vooral in de Noordzee liet vangen, blijkt uit recent genetisch onderzoek dat de vis zich weinig aantrekt van grenzen.
Haringen zwemmen grotere afstanden dan gedacht en worden daardoor door meerdere landen uit dezelfde groep gevangen. Dit leidt tot een onzichtbare roofbouw op een gedeelde bron, zonder dat de betrokken landen doorhebben wat ze elkaar aandoen. De gevolgen kunnen desastreus zijn als hier geen verandering in komt.
De visserij binnen Europa staat al langer onder druk vanwege tegenstrijdige belangen. Elk land wil zo veel mogelijk quota binnenhalen, wat leidt tot spanningen en onverantwoordelijke vangstpraktijken.
Juist haring, populair om zijn smaak én economische waarde, wordt vaak zonder voldoende toekomstvisie uit de zee gehaald. En dat terwijl Nederland voor zijn Hollandse Nieuwe grotendeels afhankelijk is van vangsten uit internationale wateren, waar de controle beperkt is.
De dreiging raakt niet alleen de economie, maar ook de cultuur. De haring is méér dan een visje op een bord: het is een symbool van traditie, een feestelijk moment bij het begin van de zomer.
Denk aan vlaggetjesdagen en het rituele eerste hapje, vaak gedeeld met familie of collega’s. Het idee dat dit langzaam kan verdwijnen, zorgt bij velen voor onrust. Want wat blijft er over als zelfs deze eenvoudige traditie onbetaalbaar of onhaalbaar wordt?
Kleine vissers waarschuwen al jaren dat de balans zoek is. De vangst wordt minder voorspelbaar, de concurrentie feller. Ze zien dat de zee soms leeg lijkt.
Vooral de kleinere bedrijven, voor wie haring essentieel is, voelen de klappen. De onzekerheid groeit, en daarmee het risico dat deze sector een van zijn belangrijkste inkomstenbronnen kwijtraakt.
Ook consumenten merken de gevolgen. De prijs van haring is de afgelopen jaren gestaag gestegen. Inflatie speelt een rol, maar het is vooral de wisselende beschikbaarheid die zorgt voor prijsstijgingen.
Een slecht seizoen betekent direct duurdere vis. De kans bestaat dat haring straks meer iets voor de gegoede klasse wordt, in plaats van een traktatie voor iedereen.
Experts hameren op betere internationale afspraken. Alleen door helder vast te leggen welke populaties bevist mogen worden en in welke mate, kan het tij nog keren. Illegale visserij moet harder worden aangepakt en landen moeten transparant zijn over hun vangstgegevens. Alleen dan kan het ecosysteem van de haring zich herstellen en behouden blijven voor toekomstige generaties.
Hoewel de situatie zorgwekkend is, is het nog niet te laat. De haringstand is nog niet volledig ingestort, maar het scheelt niet veel. Snelle en doordachte actie kan nog verschil maken.
Daarbij is het van belang dat niet alleen overheden en vissers zich inzetten, maar ook consumenten. Door bewust te kopen bij duurzame visverkopers en door vragen te stellen over de herkomst van de vis, ontstaat druk van onderaf.
Iedereen kan bijdragen aan het behoud van de Hollandse Nieuwe. Deel kennis, stel kritische vragen en blijf betrokken bij het debat over duurzame visserij. Zo blijft deze zomerse traditie hopelijk bestaan, en hoeven we het haringhappen straks niet alleen nog uit nostalgie te kennen.
Wat denk jij: hoort haring bij de Nederlandse zomer of is het straks een luxe uit het verleden? Praat mee op onze Facebookpagina.
@de_weettiquette Hoe eet je Hollands Nieuwe, ofwel nieuwe haring?#tips #deweettiquette #etiquette #weetjes #janjaapvanweering #haring #eten ♬ origineel geluid – de_weettiquette
Bron: Trendyvandaag.nl