Monique had duidelijk andere plannen dan nadenken over wat anderen ervan zouden vinden. Kerstmuziek op standje gezellig, het huis vol lichtjes en versiering, en even volledig opgaan in het moment. In een korte video danst ze ontspannen door haar woonkamer, gekleed in ondergoed, terwijl haar woning langzaam verandert in een sfeervol kerstdecor. Samen met de vrouw van Flowerartist, die langskwam om te helpen met decoreren, spat het plezier van het scherm.
Bij de beelden plaatst Monique zelf alvast een relativerende opmerking. Het ritme is misschien niet perfect, maar de gezelligheid staat onmiskenbaar aan. Het filmpje pretendeert niets te zijn behalve een vrolijke, ongefilterde momentopname. Geen boodschap, geen verborgen agenda. Gewoon lol in haar eigen huis.
Van kerstdecoratie naar kledingpolitie
De reacties onder de video nemen echter al snel een andere afslag. Waar je opmerkingen over kerstballen, lichtjes of sfeer zou verwachten, verschuift de aandacht verrassend snel naar iets anders. Niet het dansje, niet de lach, maar haar kleding. Of specifieker: hoe weinig daarvan.
De eerste opmerkingen lijken nog mild. “Wel een erg kort jurkje,” merkt iemand op. Zo’n zin die achteloos oogt, maar de deur openzet voor meer. En die deur gaat wijd open.
Grenzen trekken voor een ander
Het commentaar wordt directer en minder verhuld. “Doe gewoon een broek aan,” schrijft een volger. Niet als suggestie, maar als correctie. Alsof Monique zich moet verantwoorden voor wat ze draagt, terwijl ze zich in haar eigen huis bevindt en zelf besluit die beelden te delen.
Daarmee ontstaat een bekend spanningsveld. Wie bepaalt wat gepast is? En waarom voelen sommige mensen zich geroepen om die norm publiekelijk op te leggen, vooral wanneer het om vrouwen gaat die zichtbaar plezier hebben?
Tegengeluid uit de reacties
Niet iedereen laat het negatieve geluid onbeantwoord. Tussen de kritische opmerkingen verschijnen al snel reacties van volgers die er genoeg van hebben. “Altijd dat gezeur,” schrijft iemand. “Te bloot, te kort, te dit, te dat. Laat haar gewoon leven.”
Anderen wijzen erop dat niemand verplicht is te kijken. Het is haar kanaal, haar huis en haar moment. Wie zich eraan stoort, kan eenvoudig verder scrollen. De discussie verschuift daardoor van het jurkje naar het gedrag van de reageerders zelf.