We zijn bij de Filipijnse Mabalacat City College waar we getuige zijn van een hartverscheurend tafereel. Docent Marcelo Carmelito kreeg namelijk een beroerte en kwam daarbij te overlijden. Dat is voor de leerlingen en alle nabestaanden natuurlijk verschrikkelijk nieuws.
Hond Buboy mag ook worden beschouwd als één van de nabestaanden, want het arme diertje rouwt net als alle andere dierbaren. Elke dag zou Marcelo de hond te eten geven en elke dag zou de hond voor de deur van zijn lokaal wachten. Sterker nog: dat doet de hond nog altijd. Ook na z’n dood.
Al toen Marcelo in het ziekenhuis lag, bleef Buboy maar naar de docentenruimte gaan om daar op z’n vriendje te wachten. Toch zal dat vanaf nu tevergeefs zijn, want Marcelo komt helaas niet meer terug.
Wel werd de trouwe hond meegenomen naar de avondwake, maar helaas lijkt de arme viervoeter toch niet helemaal te begrijpen dat het over en uit is. En dat is natuurlijk hartverscheurend. Wij hopen dan ook dat de leerlingen Marcelo’s taken zullen overnemen en dat de andere docenten ook hun steentje bijdragen. Het mooiste zou zijn dat de hond zou worden geadopteerd, maar wie weet: misschien is de hond ook wel gewoon onderdeel van de school en voelt hij zich daar het meest thuis.
Hopelijk mogen mensen als Marcelo als inspiratie gelden voor anderen. Rust zacht, Marcelo.