De recente beelden van een klimaatactivist die met zijn hand vastgeplakt op het asfalt ligt, hebben diepe indruk gemaakt. Het mengsel van superlijm en zand waarmee hij zichzelf aan de weg bond, maakte elke poging tot losmaken pijnlijk en traag.
Hulpdiensten werkten voorzichtig, millimeter voor millimeter, terwijl de activist zichtbaar leed. Wat ooit begon als symbolisch protest, is nu verworden tot fysieke zelfopoffering, een schreeuw om aandacht die haast niet genegeerd kan worden.
De actie was afkomstig van Letzte Generation, een Duitse klimaatgroep die steeds vaker opvalt door ingrijpende protestvormen. Waar ze eerder verkeer stillegden of soep over kunst gooiden, lijken ze nu de grenzen van het menselijk lichaam op te zoeken.
Zelfverwonding wordt niet geschuwd om de klimaatcrisis onder de aandacht te brengen. In plaats van schreeuwen met woorden, kiezen zij voor daden die pijn doen – niet alleen fysiek, maar ook moreel en maatschappelijk.
De combinatie van superlijm en zand is geen ondoordachte keuze. Het verhoogt de hechting aan het asfalt en maakt het losmaken zonder schade vrijwel onmogelijk.
In meerdere gevallen moesten brandweer en ambulancepersoneel ingrijpen met snijgereedschap, met alle risico’s van dien. De activisten nemen niet alleen hun eigen gezondheid op het spel, maar ook die van hulpverleners die deze gevaarlijke situaties moeten oplossen. De grens tussen burgerlijke ongehoorzaamheid en lichamelijke integriteit vervaagt hiermee volledig.
Reacties op de actie liepen sterk uiteen. Sommige mensen bewonderden de moed en de ernst van het protest. Volgens hen is zulke inzet nodig om aandacht te blijven vragen voor het klimaat.
Maar veel anderen reageerden hard en meedogenloos. Uitspraken als “Wie zich vastlijmt, moet het zelf oplossen” en “Eigen schuld, dikke bult” domineerden online discussies.
De verdeeldheid in de publieke opinie groeit, en met elke nieuwe actie lijkt het draagvlak verder af te brokkelen.
Binnen Letzte Generation groeit intussen de interne onrust. Een deel van de achterban vindt de recente acties te extreem en vreest dat de beweging zichzelf buitenspel zet.
In 2024 besloot de organisatie daarom om te stoppen met het vastlijmen van handen, mede vanwege de gezondheidsrisico’s en de negatieve publieke beeldvorming. Er wordt gezocht naar nieuwe manieren om de boodschap te verspreiden, zonder fysieke schade en maatschappelijke polarisatie.
Bron: Leeshetnieuws.nl