Kayla Lee Welch uit de Amerikaanse staat Alabama kreeg een paar jaar geleden een grote klap te verwerken: ze had een miskraam. Ondertussen is ze gelukkig wel weer zwanger, maar ze herinnert zich nog steeds hoe het voelde toen ze haar ongeboren baby verloor.
“Ik kreeg al toen ik acht jaar was te horen dat het onwaarschijnlijk was dat ik zwanger zou raken. Toen ik als volwassen vrouw mijn tweede kind verloor, voelde het echt alsof ik een deel van mezelf verloor, zo zegt de jonge vrouw. Kayla’s miskraam deed zich voor kort voor 1 april: een dag waarop vele koppels hun geliefden voor de gek houden door hun partner te vertellen dat ze een baby gaan verwachten. Maar Kayla vindt deze aprilgrappen helemaal niet grappig.”
Daarom legt ze nu uit waarom ze van mening is dat een zwangerschap niet iets is om grapjes over te maken. Dit is de reden waarom je aprilgrap niet leuk is.
Het is niet leuk om te liegen en grappen te maken over zwanger zijn. Dit is hoe een miskraam aanvoelt: een week geleden begon ik te bloeden. Ik overtuigde mezelf dat dit normaal was.
Ik vermijd om te gaan slapen te gaan omdat ik dan alleen ben met mijn gedachten. En het enige wat ik dan kan doen is huilen. Mijn ogen zijn zo opgezwollen en donker dat het lijkt alsof meer dan alleen mijn hart gebroken is.
Je huilt tot je leeg bent en niets meer voelt. Je bent zo boos op alles, maar je bent niet in staat om uit te leggen waarom. Ik probeer gelukkig te halen uit de gedachte dat je baby niets anders heeft gekend dan liefde. Het is raar: iemand zo innig missen die je nooit hebt ontmoet. Het is een pijn die niemand met woorden kan beschrijven. Want hoe kun je hier mee omgaan als je de persoon nooit hebt leren kennen?
Denk alsjeblieft twee keer na voordat je 1 aprilgrappen publiceert. Want wat een paar seconden misschien grappig lijkt, breekt het hart van iemand anders voor altijd.
De eerste keer dat Kayla de post publiceerde, was eind maart 2017. Nu is er een jaar verstreken en Kayla is zwanger van haar derde kind. Maar onlangs publiceerde ze een nieuwe post en legde ze nogmaals uit waarom een zwangerschap niets is om mee te lachen.
De pijn is nooit verdwenen. Ik ben elke dag bang voor mijn zwangerschap, ook al zit ik in week 32. Mensen begrijpen het niet. Je geneest hier niet van, nooit.
Nu hoopt ze met dit initiatief andere vrouwen te helpen en te steunen. Wat vind jij? Heeft de vrouw een punt? Of moet een onschuldige 1 april grap gewoon kunnen?