Afscheid nemen is nooit makkelijk, vooral als het om een geliefde huisdier gaat. Toen Nicole Grimes een jong meisje was, kocht haar grootmoeder haar een puppy om het meisje gezelschap te houden. Vier jaar later besloot haar vader echter tegen haar zin in om het beestje naar het asiel te brengen. Hij kon zich thuis niet meer concentreren door het geblaf van de hond. Nicole was diep bedroefd vanwege de discutabele beslissing van haar vader.
Nu ze zelf volwassen is, besluit ze om iets goeds te doen door zelf een hond te adopteren. Ze gaat naar het asiel toe en besluit daar een klein hondje die het meteen goed kan vinden met Nicole, haar man en hun kleine dochtertje. Naarmate het beestje langer bij het gezin woont, doet de hond Nicole steeds meer herinneren aan haar geliefde Chloë. De hond vertoont hetzelfde gedrag en lijkt ondanks de ouderdom op Nicole’s beste jeugdvriendinnetje. Nicole krijgt gaandeweg steeds meer vermoedens dat het wel eens zou kunnen gaan om hetzelfde hondje. Maar dat kan toch bijna niet? Of toch wel?
Hieronder wordt het emotionele verhaal verteld over Nicole en Chloë.. twee oude bekenden..