Jamie Sumner komt uit het Amerikaanse Nashville, waar ze samenwoont met haar man en 3 kinderen. Charlie, haar oudste zoontje, is geboren met een hersenverlamming en zit daarom in een rolstoel. Jamie probeert er echter zoveel mogelijk voor te zorgen dat het jonge ventje op dezelfde manier wordt behandeld als haar andere kinderen. Dat blijkt echter niet altijd even makkelijk.
De buitenwereld doet dat namelijk niet en Jamie moet alsmaar vechten voor Charlie om in de maatschappij te worden opgenomen. Toch zijn er ook lichtpuntjes in hun leven en dat blijkt onder meer als ze samen in een winkel zijn. Daar ziet de moeder haar oudste zoon ineens naar een reclamebord wijzen. Charlie glimlacht, klapt, en wijst naar het bord. De afbeelding die ze op het bord ziet, doet haar vervolgens huilen. Op het bord staat namelijk een jongen met een loopsteun.
Voor het jochie is het duidelijk een moment van herkenning: hij herkent zichzelf op het bord. Jamie begon te huilen in de gang en mensen stopten en keken haar aan. Voor moeder Jamie was het namelijk een intens gelukkig moment. Nu hoopt ze dat meer winkels en bedrijven aandacht zullen besteden aan kinderen met speciale behoeften. Voor mensen die met deze omstandigheden te maken hebben is het namelijk een teken van de wereld dat ze worden opgemerkt en gesteund…
En daar kunnen we het eigenlijk alleen maar mee eens zijn. Geldt dat ook voor jou? Laat het dan weten.